6 DH Enigma

Cyprian

I Pomoc

BADNIE KOMPLEKSOWE
Utrzymujemy kontakt wzrokowy z rannym. (poza: „złącz nogi”- patrzymy na nogi). Bada jedna osoba, badamy poszkodowanego w pozycji, w jakiej go zastaliśmy.
• Samoochrona (zakładamy rękawiczki)
• Pytamy, co się stało, powoli zbliżamy się do poszkodowanego (żeby nam się nic nie stało), „otwórz oczy”, chwytamy za ramiona (jeśli jest to możliwe),
• Gdy nie odpowie sprawdzamy odruch bólowy (mięsień kapturowy) – działa układ nerwowy (rdzeń kręgowy – nie mylić z kręgosłupem)
• Sprawdzenie odcinka szyjnego kręgosłupa razem z głową (sprawdzamy czy nie ma krwi na rękawiczkach)
• Udrażniamy drogi oddechowy – sprawdzamy czy nie ma nic w ustach! Jeżeli coś jest i jeżeli nie ma urazu odc. Szyjnego kręgosłupa to przechylamy głowę od siebie, czyścimy i udrażnia-my.
• Badamy oddech i tętno: ODDECH (widzę, słyszę, czuję) – ręka na przeponie, wzrok skiero-wany na klatkę, policzek przy ustach i nosie, ok. 10 s. TĘTNO - ok. 10 s, palce na tętnicy (nie kciuk) szyjnej lub promieniowej. Oddech i tętno kontrolujemy, co minutę.
• Badanie kręgosłupa: od karku jak najdalej w dół(przy okazji badamy łopatki) do odc. piersio-wego. Od odc. lędźwiowego w górę.
• „Złącz nogi” – patrzymy na nogi. Jeżeli drgną: nie ma połamanych nóg, uszkodzenia miednicy, urazu kręgosłupa. Sprawdzamy to robiąc mostek przez ciało rannego tak by poszkodowany nie widział nóg – zasłaniamy.
• Obojczyki – przesuwamy palce wzdłuż po obojczykach, dotykamy bezpośrednio ciała,
• Barki – naciskamy na przemian jeden i drugi (kołyska), jeżeli są ok. wrócą na swoje miejsce,
• Klatka piersiowa – u kobiet na 3 razy (bok, bok, góra) u panów 4,
• Brzuch – ugniatamy, powinien być miękki,
• Miednica –kołyska,
• Nogi – ruch ciągły wzdłuż kończyny, do palców, sprawdzamy palce, stawy (biodro, kolano, skokowy - każdy osobno),
• Ręce – j.w.

OPATRUNKI
• Pęknięcie podstawy czaszki – opatrunek chłonący (wyciek płynu rdzeniowo-mózgowego),
• Opatrunek oczu – opatrujemy osłaniający dwoje oczu,
• Opatrunek żuchwy – wysunięcie żuchwy na górę, opaska na uszy,
• Opatrunek nosa – „Spongostan” – wkładamy do nosa przy krwotoku, nic innego nie wkłada-my,
• Opatrunek szyi – ucisk dłonią, bandażujmy bandażem elastycznym (opatrunek małpi – szyja, przez głowę, pod pachą, ręka na górze), poszkodowany może sobie trzymać ręką (uciskać),
• Opatrunek kręgosłupa szyjnego – zakładamy kołnierz Shanza.
• Opatrunek kręgosłupa – wpychamy pod lędźwie ubrania, wypełniamy naturalne krzywizny ciała, - zapobiegamy opadaniu ciała (grawitacja),
• Złamanie obojczyka – wiążemy węzeł na przyprostokątnym wierzchołku chusty i robimy temblak (węzeł na szyi tylko z boku), drugą chustę obwiązujemy poziomo dla stabilizacji, sprawdzamy palce wystające z temblaka czy nie są sine, cieplejsze lub chłodniejsze,
• Zwichnięcie stawu barkowego – j.w.
• Płuca – opatrunek elastyczny, zakładany z dołu do góry,
• Złamanie miednicy – wkładamy między ubranie miedzy naturalne krzywizny ciała, (kolana, uda, lędźwie), nie robimy ósemki na kostkach
• Złamanie nogi – między kolana i kostki wkładamy coś miękkiego, obwiązujemy chustami obie nogi, dokładamy zdrową nogę,
• Skręcenie kostki – bandażujemy
• OPATRUNEK UCISKOWY: krwotok z tętnic, gaza, medium uciskowe, bandaż, (nie dajemy medium uciskowego na szyję.
• OPASKA UCISKOWA – 6-8 cm, zakładamy 5-8 cm nad raną, np. chustą. Zakładamy przy masówkach, złamanie otwarte.

STANY ZAGROŻENIA ŻYCIA
Układ oddechowy – płuca
Układ krwionośny – serce
Układ nerwowy – mózg, rdzeń kręgowy
Statystycznie mamy 4.5 min na przywrócenie funkcji życiowych. Po tym czasie w mózgu następują nieodwracalne zmiany, zaczyna umierać. Więcej czasu mamy na uratowanie organizmu silniejszego (dorosły, sportowiec) niż słabszego (osoby starsze, dzieci, chorzy, otyli, prowadzący niezdrowy tryb życia). Czas ratowania człowieka zależy również od temperatury. Gdy jest zimno, spowalniają się nasze procesy, mamy więcej czasu (czasami nawet do 10 min). W upalny dzień często mamy zdecy-dowanie mniej.

OMDLENIE
• Krótkotrwała utrata przytomności (stat. kilka minut) wtedy, kiedy poszkodowany omdlewa przy nas (wiemy jak długo). Omdlenie po upływie 3 minut przechodzi w utratę przytomności. Omdle-nie podczas prawidłowego funkcjonowania organizmu ustaje.
• Przyczyny:
• Niedotlenienie mózgu,
• Szok,
• Ból,
• Zmęczenie,
• Nadmiar tlenu,
• „nagła pionizacja” – za szybko wstajemy.
• Postępowanie:
• Kontrola funkcji życiowych (oddech, tętno),
• Szczególną uwagę zwracamy na głowę, jej urazy,
• Opróżniamy usta, udrażniamy drogi oddechowe,
• Zapewniamy jak najlepszy dopływ powietrza, wynosimy z tłocznych pomieszczeń,
• Rozluźniamy ubranie,
• Pozycja autoprzetoczeniowa (4 kończynowa, koszyczek) -kończyny do góry – nogi na kola-nach, trzymamy ręce, możemy kontrolować tętno ręką.

UTRATA PRZYTOMNOŚCI
• Są różne etapy utraty przytomności – od lekkich, po ciężkie (np. śpiączki). Stan nieprzytomności utrzymuje się przez dłuższy czas. Utrata przytomności jest groźniejsza od omdlenia, ponieważ wyłączają się wszystkie funkcje ochronne organizmu. Jest szczególnie niebezpieczna, gdy za-uważamy wiotczenie mięśni lub zapadanie się języka.
• Przyczyny:
• Choroba,
• Urazy mechaniczne,
• Wstrząśnienie mózgu.
• Postępowanie:
• Kontrola oddechu i tętna, co minutę,
• Udrażniamy drogi oddechowe,
• Rozluźniamy ubranie,
• Układamy w pozycji bocznej ustalonej (zapewnia stabilizację, jest wygodna). Przeciwwska-zania: urazy. Układamy wtedy, gdy musimy odejść od poszkodowanego. Jeżeli nie ma takiej potrzeby wystarczy kontrola funkcji życiowych. Wyjątek: wymioty.

ZADŁAWIENIA
• Dorośli: Pochylamy osobę w przód, dłoń w łódkę i 5 razy uderzamy między łopatki, uciśnięcia nadbrzusza – 5 razy (manewr Heimlicha). Nie stosujemy manewru Heimliha u kobiet w ciąży i osób otyłych. Gdy nie ma rezultatu trzeba wdmuchnąć przedmiot do płuc. Gdy nie ma oddechu robimy sztuczne oddychanie.
• Dziecko (1-8 rok życia): Przekładamy dziecko przez kolano, uderzamy w łopatki, brak oddechu – wdmuchujemy przedmiot.
• Niemowlak: ręka pod plecami, druga ręka przytrzymuje głowę i tułów, lekko uderzamy, brak oddechu – wdmuchujemy.

UTONIĘCIA
• Wyciągamy z wody, udrażniamy drogi oddechowe, sprawdzamy oddech, tętno, jeśli nie ma funkcji życiowych resyscytujemy.
• Uwaga!!! Woda nie dostaje się do płuc! Woda przy zachłyśnięciu się, trafia do żołądka a nie do płuc, w ostatniej fazie dostaje się minimalna ilość wody do płuc.
• Woda słodka jest wchłaniana do krwioobiegu, rozrzedza krew. Woda słona powoduje niszczenie błony w pęcherzykach.
• Każdy przypadek uratowanego topielca trzeba zakończyć wizytą u lekarza.
• Duże prawdopodobieństwo uszkodzenia kręgosłupa szyjngo.

CIAŁA OBCE
1. Ciało obce w uchu:
• Jeżeli jesteśmy w stanie, to wyciągamy ciało, jeśli nie, nie wyciągamy, udajemy się do lekarza.
2. Ciało obce w nosie:
• Jeśli jesteśmy w stanie wyciągamy, każemy przedmuchać nos, kontakt z lekarzem.
3. Ciało obce w gardle:
• Jeśli można wyciągamy, jeśli nie kontakt z lekarzem.
4. Ciało obce w tchawicy:
• Postępujemy jak przy zadławieniu.
5. Ciało obce w oku:
• Jeśli jesteśmy w stanie wyjmujemy kantem chusteczki od strony nosa. Jeżeli nie da się wycią-gnąć, zaklejamy oboje oczu, niczym nie smarujemy, zapewniamy komfort psychiczny (bardzo ważne), kontaktujemy się z lekarzem.

BÓL BRZUCHA
• Biegunka: dużo pić (powoduje odwodnienie), węgiel, czekolada, coca-cola
• Niestrawność: krople miętowe lub żołądkowe,
• Menstruacja: leki rozkurczowe (Nospa), leki przeciwbólowe,
• Wyrostek robaczkowy: ból promieniuje na cały brzuch, objawy prawie identyczne jak przy angi-nie, po ucisku, (przy którym nie boli) ból powraca ze zdwojoną siłą, zapewnić komfort, podkur-czyć nogi, wezwać pogotowie.

ZŁAMANIE NÓG
• Złamane kończyny przesuwamy na naciągu, przyciągamy zdrową do złamanej, z 2 wybieramy lżej złamaną. Unieruchamiając złamanie unieruchamiamy dwa sąsiadujące stawy, zawsze nad i pod złamaniem.
• Nie stosujemy ósemki przy złamaniu szyjki kości udowej.
• Objawy: złamanie szyjki kości udowej: krótsza noga o kilkanaście cm., bezwładna, obróco-na.
• Postępowanie: dostawiamy zdrową nogę do chorej, wypełniamy krzywizny.

STAWY
• Skręcenie: wygięcie i powrót na miejsce:
• Objawy: ból, obrzęk, wyższa temp. miejscowa
• Postępowanie: okłady z altacetu, bandażujemy bandażem elastycznym. Jeśli nie ma potrzeby to traktujemy jak złamanie (ósemka).
• Zwichnięcie – odkształcenie stawu i zostaje:
• Objawy: ból, obrzęk,
• Postępowanie: traktujemy jak złamanie.

URAZY
1. Urazy głowy
• Złamanie podstawy czaszki:
• Objawy: Wyczuwalne dotykiem, płyn rdzeniowo-mózgowy wycieka, zaburzenia świadomo-ści, ew. różnice źrenic (nie należy się kierować tylko tym), sińce okularowe,
• Postępowanie: zranienia opatrujemy opatrunkiem wchłaniającym, nie uciskowym (tak samo postępujemy, gdy wydobywa się krew z uszu lub płyn rdzeniowo-mózgowy), pozycja pół-siedząca, zakładamy kołnierz na szyję i usztywniamy, zakładamy, że może być uszkodzony kręgosłup, konieczny kontakt z lekarzem.
• Urazy wewnętrzne głowy (np. przy uderzeniach tępym narzędziem)
• Objawy: zaburzenia świadomości, czujemy guz, deformację, krwotok, wyciek z uszu, zabu-rzenia pamięci wstecznej, ew. wymioty, zawroty głowy.
• Postępowanie: pozycja półsiedząca, niezwłocznie wzywamy pogotowie, stabilizacja odcinka szyjnego.
• Krwotok z nosa
• Postępowanie: pozycja półsiedząca i głowa lekko pochylona do przodu, przedmuchujemy nos, mówimy poszkodowanemu, żeby nie łykał krwi, uciskamy dziurkę (ok.. 10 min)., Jeżeli krwawienie trwa dłużej niż 10 minut, nie przedmuchujemy, znowu łapiemy „skrzydełka”, kontakt z lekarzem.
• Złamania żuchwy:
• Postępowanie: opatrujemy: wysunięcie żuchwy, opatrunek.
2. Urazy szyi:
• Krwotok z tętnicy (najpoważniejszy) – ucisk! Nawet, gdy jest brak tętna i oddechu, najpierw tamujemy krwotok.
3. Urazy obojczyka:
• Unieruchomienie złamania – temblak, przybandażować do ciała.
4. Urazy klatki piersiowej:
• Jeżeli jest złamane jedno żebro nie trzeba opatrywać, ale dla komfortu opatrujemy od dołu ban-dażem elastycznym. Pozycja półsiedząca u przytomnego. U nieprzytomnego pozycja boczna ustalona, ciężar ciała opieramy na uszkodzonej stronie, by druga swobodnie mogła oddychać.
• Złamanie kilku żeber: usztywniamy (unieruchamiamy) najpierw ręką, potem czymś podłużnym i niesztywnym np. zeszytem, bandażujemy.
• Wgięcie przepony: kilka podskoków lub kilka razy podnieść kogoś.
• ODMA OPŁUCNA – obecność powietrza w klatce piersiowej, w jamie opłucnej powodująca zmianę ciśnień (powietrze naciska na płuca, zaczynają się kurczyć).
• Objawy: świszczący oddech, duszności, zaróżowiona piana z ust i rany, ew. rana, szybkie tętno, zaburzenia świadomości.
• Postępowanie:
• Ciało obce- nie wyciągamy, unieruchamiamy, na ranę – gaza wyjałowiona, ew. czysty materiał, folia (przyklejony przylepcem z 3 stron – trójstronny zastawkowy opatrunek pozwala wydostać się powietrzu). Jak najszybszy transport do lekarza.
• Przy braku otwartej rany: natychmiast do lekarza, przy zaniku oddechu i tętna – reani-macja. Zagrożenie wstrząsem.
5. Urazy kręgosłupa:
• Przyczyny: upadek, uderzenie (wypadki komunikacyjne).
• Postępowanie: Kręgosłup szyjny usztywniamy kołnierzem, wypełniamy ew. krzywizny ciała, nie przemieszczamy, nie ruszamy, jeżeli transport jest konieczny to na czymś płaskim, dbamy o komfort psychiczny i termiczny.
6. Urazy miednicy:
• Nie ruszamy, nie robimy ósemki na kostkach, gdy transport jest konieczny, postępujemy tak jak w przypadku urazu kręgosłupa.
7. Urazy brzucha:
• Objawy: ból!!!, zsinienie, twardy brzuch (krew się gromadzi pod skórą).
• Postępowanie: nie karmimy, nie poimy, postawa taka jak osobie wygodnie (podkurczone nogi), udrożnienie dróg, jeżeli nieprzytomny – pozycja „Na To” – boczna ustalona z podkurczonymi nogami, komfort psychiczny i termiczny. Nie robimy żadnych okładów.
• Urazy brzucha mogą spowodować wstrząs.
• RANY: nie wyciągamy (wciągamy) „narządów”, zabezpieczamy dużą gazą, czystym materiałem. Opatrunek musi być zwilżony (najlepiej solą fizjologiczną, wodą, wodą mineralną nie gazowaną) najlepiej przykleić plastrem, przykryć folią. Układamy w pozycji takiej, żeby była odpowiednia, na plecach, bez pozycji bocznej.

USZKODZENIA NACZYŃ KRWIONOŚNYCH
1. Otarcia naskórka:
• Przemywamy wodą utlenioną, wodą z mydłem, można przykleić plaster,
2. Poważne zranienia:
• Nie wyciągamy, nie grzebiemy itd., unieruchamiamy ew. ciało obce, nie zasypujemy, nie pole-wamy itd., przemywamy bardzo zabrudzone, zabłocone, na ranę kładziemy wyjałowioną gazę lub czysty materiał, opatrujemy zranienie, unieruchamiamy kończynę (do góry), do lekarza, przy mocnym krwotoku robimy opatrunek uciskowy na ranie, gdy przesiąknie, nie zdejmujemy, doda-jemy nowy, uciskamy mocniej.

KRWOTOKI
1. Krwotok:
• Do czaszki, do jamy brzusznej, do jamy opłucnej, śródtkankowe (uda, kończyny) – szybki trans-port do lekarza.
2. Krwotoki kończyn:
• Kończyna do góry, opatrujemy, unieruchamiamy, działanie przeciwwstrząsowe.
3. Działanie skurczu naczyniowego:
• Zaciśnięcie się naczyń krwionośnych. Może trwać od kilku sekund do kilku minut.
4. OPASKA ZACISKOWA:
• Min. 6 cm, piszemy godzinę założenia,
• Zakładamy tylko na udzie i ramieniu,
• Stosujemy: amputacje urazowe, masówka, przy krwotokach, których nie możemy powstrzymać,
• Nie zdejmujemy opaski zaciskowej.
5. AMPUTACJA URAZOWA
• Zabezpieczamy kikut, tamujemy krwotok, transportujemy wraz z kikutem do lekarza.

ZATRUCIA
• Przyczyny: przypadkiem – gaz, czad itd., celowo – narkotyki, leki itd.,
• Postępowanie: Nie robimy czegoś, co może zagrażać naszemu życiu! Odizolowujemy poszkodo-wanego od trucizny, sprawdzamy oddech, tętno, zabezpieczamy miejsce wypadku.
1. Zatrucia doustne:
• Zbieramy dokładny wywiad:, czym się zatruł, kiedy, gdzie, w jakim czasie. Jeżeli do zatrucia doszło „przed chwilą” powodujemy wymioty, (jeżeli jest nieprzytomny lub przyczyną zatrucia są środki żrące nie robimy tego), komfort, kontakt z lekarzem, zabezpieczamy wymiociny i substan-cję trującą.
2. Zatrucia przed drogi oddechowe:
• Samoochrona: wchodzimy na bezdechu, nie zapalamy światła, nie palimy ognia (wchodzimy z zapaloną latarką).
• Objawy: mroczki przed oczami, nudności, zawroty głowy, omdlenia, wymioty,
• Postępowanie: wynosimy poszkodowanego na powietrze, kontakt z lekarzem.
3. Zatrucia przez skórę:
• Wyjmujemy żądło,
• Okłady z altacetu lub sody oczyszczonej (podajemy wapno w razie ukąszenia),
• Kleszczy nie smarujemy,
• Dezynfekujemy miejsce,
• Ukąszenie przez żmiję – zakładamy opaskę zaciskową,
• ew. opatrunek, kończynę unieruchamiamy, dajemy poniżej poziomu serca. Staramy się, aby organizm minimalnie pracował,
• Zrobić wywiad:, np. pies – czyj on był, czy był szczepiony.

NAGŁE PRZYPADKI INTERNISTYCZNE
1. Choroba wieńcowa (atak serca):
• Zawał – martwica fragmentu mięśnia sercowego wskutek zatkania naczynia wieńcowego,
• Objawy: silny, piekący ból za mostkiem (niezależny od oddechu), promieniuje w lewą stronę. Duszności, bladość, osłabienie, niepokój, lęk, może dojść do utraty przytomności z zatrzymaniem akcji serca, objawy wstrząsu.
• Postępowanie: podanie 1 tabletki aspiryny, (jeżeli jest przytomny), uspokojenie, pozycja półsie-dząca, komfort psychiczny i termiczny, (wzywając pomoc używamy pojęcia: atak serca).
2. Cukrzyca - niewłaściwa gospodarka cukrowa w organizmie:
• Wywiad: sprawdzić czy nie ma glukometru przy sobie, cukrzycy mogą mieć jakieś bransoletki, dokumenty, (jeżeli szukamy ich prosimy kogoś by patrzyć nam na ręce), stan cukrzyka jest po-dobny jak przy upojeniu alkoholowym,
• Jeżeli jest przytomny poszkodowany, współpracujemy z nim, zastrzyki robimy tylko osobie przytomnej, podajemy coś do picia,
• Osoba nieprzytomna: pozycja boczna ustalona i wzywamy lekarza.
3. Astma oskrzelowa:
• Objawy: duszności, kłopoty z oddychaniem, świszczący, długi kaszel, przyśpieszone tętno, nie-pokój, trudności z mówieniem.
• Postępowanie: wywiad, podać leki (powinien przy sobie mieć), pozycja półsiedząca, pochylenie do przodu.
4. Epilepsja:
• Objawy: drgawki, ślinotok, rozluźnienie mięśni zwieraczy.
• Postępowanie: usuwamy niebezpieczne przedmioty, trzymamy głowę między nogami i udraż-niamy drogi oddechowe, pozycja boczna ustalona, kontrola ABC, do 10 min osoba powinna od-zyskać nieprzytomność, jeżeli nie, wzywamy pogotowie, przykrywamy go czymś (nie trzyma moczu – chronimy jego prywatność).
5. Udar mózgu:
• Występuje najczęściej na skutek zmian naczyniowych (zatkanie, niedotlenienie mózgu), udar niedokrwienny – zatkanie naczynia, udar krwotoczny – pękają naczynia.
• Objawy: zaburzenia mowy, niedowłady kończyn,
• Postępowanie: osoba przytomna - pozycja półsiedząca, pogotowie. Osoba nieprzytomna – pozy-cja boczna ustalona.

OPARZENIA
1. Ogólnie:
• Objawy: I Stopień – zaczerwienienia, piekący ból,
II Stopień – I stopień, pęcherzyki z płynem surowiczym,
III Stopień – zwęglenie tkanki,
• Rozpoznanie stopnia oparzenia: dłoń poszkodowanego – 1 % ciała, metoda 9%, jeżeli oparzenie przekroczy 10% postępujemy przeciwwstrząsowo,
• Oparzenia ciężkie: twarz – szczególnie oczy i usta, krocze, wszystkie oparzenia powyżej 10 % pow. ciała (I,II,III), wszystkie oparzenie III stopnia.
• Postępowanie: zdejmujemy biżuterię, schładzamy pod bieżącą wodą (letnia, chłodna) nie krócej niż 15 minut, zamiast tego możemy zastosować opatrunek żelowy, oparzenie I stopnia – Panthe-nol. Musimy uważać na hipotermie (przechłodzenie). Kiedy oparzenie staje się na naszych oczach szybko! ściągamy odzież, żeby nie przylegała. Zakładamy opatrunek osłaniający, niczym nie smarujemy, nie przekłuwamy pęcherzy (ochładzają). Żywa pochodnia: przewracamy na twarz, tłamsimy ogień od głowy do nóg, nie gasimy polarem (topi się).
„Reguła dziewiątki” czyli procentowa powierzchnia oparzeń.
Powierzchnię oparzenia można ocenić na miejscu wypadku posługując się tzw. regułą dziewiątki. Wystarczy pamiętać, że powierzchnia dłoni (nie licząc palców!) odpowiada mniej więcej jednemu procentowi całkowitej powierzchni jego ciała.
U osób dorosłych powierzchnię oparzeń oceniamy według reguły:
 Oparzenie ręki i głowy ocenia się na 9 % powierzchni ciała,
 Oparzenia nogi, przedniej strony tułowia oraz pleców - po 18 % powierzchni ciała.
 Oparzenia genitalni i wewnętrzną stronę dłoni - po 1 %.
U dzieci:
 Oparzenie głowy oceniamy na 15% powierzchni ciała,
 Oparzenia nogi 17% powierzchni ciała,
 Oparzenia przedniej strony tułowia oraz pleców 32% powierzchni ciała,
 Oparzenia ręki ocenia się na 9% powierzchni ciała
 Oparzenia genitalni i wewnętrzną stronę dłoni - po 1 %.
U noworodków:
 Oparzenie głowy oceniamy na 22% powierzchni ciała,
 Oparzenia nogi 14% powierzchni ciała,
 Oparzenia przedniej strony tułowia oraz pleców 30% powierzchni ciała,
 Oparzenia ręki ocenia się na 9,5% powierzchni ciała
 Oparzenia genitalni i wewnętrzną stronę dłoni - po 1 %.

Za groźne dla życia dla dorosłego człowieka przyjmuje się oparzenie II stopnia (i cięższe) obejmujące ponad 18 % powierzchni ciała.
U dziecka stosuje się regułę dziewiątki nieco zmodyfikowaną. Tu wystąpienie ciężkiego wstrząsu grozi, gdy powierzchnia oparzenia przekroczy 8 % powierzchni ciała.

2. OPARZENIA CHEMICZNE:
• Kwas ściana biało – poparzy skórę, zasada rozpuszcza biało – wnika w głąb i żre = zasada groź-niejsza!
• Postępowanie: usuwamy substancję, mechanicznie, potem spłukujemy, schładzamy wodą, opa-trunek, jak najszybciej, ostrożnie ściągamy odzież!
3. Poparzenia oczu:
• Przemywamy bieżącą wodą (od środka do zewnątrz), transport, komfort psychiczny,

UDARY
1. Udar słoneczny – podrażnienie opon mózgowych i mózgu poprzez promienie UV.
• Objawy: ból, zawroty głowy, nudności, zaburzenia świadomości, sucha skóra, przyspieszone tętno, może dojść do omdlenia.
• Postępowanie: okładamy poszkodowanego w cieniu w pozycji półsiedzącej, podajemy napoje, stosujemy chłodne okłady.
2. Udar cieplny – najcięższy przypadek. Skóra nie może nadążyć z chłodzenie organizmu.
• Objawy: sucha zaczerwieniona skóra, wysoka temperatura ciała (nawet 40-41˚C), zaburzenia świadomości, niebezpieczeństwo wystąpienia wstrząsu.
• Postępowanie: chłodne miejsce, chłodne okłady, wachlowanie, lód zawinięty w ręcznik pod pachami i w pachwinie), pozycja przeciwwstrząsowa.

PORAŻENIE
1. Prądem:
• Prąd niskonapięciowy (w domu)
• Objawy: poparzenie, może wywołać utratę przytomności
• Postępowanie: odłączamy źródło prądu (bezpiecznik), odsuwamy poszkodowanego (czymś, co nie przewodzi prądu), sprawdzamy czynności życiowe, jeżeli są opatrujemy poparzenie,
• Przy wysokim napięciu – słupy trakcji – nigdy nie podchodzimy, pole rażenie może być do 20 metrów. Czując mrowienie w stopach, wiemy, że jesteśmy w strefie niebezpiecznej. Wracamy nie odrywając nóg od podłoża, by nie wytworzyć łuku między nogami, nie odrywamy nóg od podłoża, stopy przy sobie, konieczne!
2. Piorunem:
• Postępowanie: kontrola ABC – może nastąpić zatrzymanie akcji serca.

ODMROŻENIA
• Objawy: I stopień 0 zaczerwienie, ból, uszkodzenie naskórka,
II stopień – I stopień, pęcherze – uszkodzenia skóry właściwej,
II stopień – martwica skóry – uszkodzenie nerwów.
• Postępowanie: I stopień – stopniowo ocieplamy wodę (od chłodnej), ciepłe, suche ubrania, ciepła herbata, II stopień – opatrunek, nie smarujemy, nie rozcieramy, nie podajemy alkoholu!

WYCHŁODZENIE ORGANIZMU
• Hipotermia – wychłodzenie poniżej 35˚C, 25˚C – śmierć,
• Objawy: senność, osłabienie, tętno wolniejsze (badamy przez minutę!!!!), zaburzenia świadomo-ści,
• Postępowanie:
• Eliminujemy: wiatr (najgroźniejsze), niską temperaturę, wilgoć,
• Osoba przytomna: stopniowo ogrzewamy, podajemy czekoladę, dobrze osłodzoną herbatę, odizolować od podłoża (zimne), ogrzewamy poszkodowanego ciepłem własnego ciała.
• Osoba ma zaburzenia świadomości: osuszamy ciało nie trąc go, ściągamy mokre ubranie, minimalizujemy ruchy, ocieplamy,
• Sprawdzamy tętno – 1 min, jeśli nie ma przez 3 min sztuczne oddychanie, sprawdzamy tętno i oddech – 1 min, jeżeli dalej nie ma to RKO.

WSTRZĄS
• Zły stosunek ilości krwi krążącej do pojemności naczyń krwionośnych.
• Przyczyny: reakcja uczuleniowa, krwotoki, zranienia, urazy, przestraszenie, zdenerwowanie, udary, subst. chem., atak serca, wieńcówka, miażdżyce, szok termiczny,
• Objawy: bladość skóry, perlisty pot, mocniejsze tętno centralne przy zaniżonym tętnie obwodo-wym (słabe tętno na nadgarstku, a silne na szyi), zaburzenia świadomości, szybki i płytki oddech.
• Postępowanie: odizolowanie od czynnika rażącego (opatrywanie krwotoku, uspokojenie itd. – niwelowanie powodu wstrząsu), komfort, pozycja przeciwwstrząsowa: nogi na wys. ok. 40 cm, np. na krześle, odchylenie głowy do tyłu, do lekarza. Wyjątek: zawał.
Wstrząs może pogłębić wszystko to, co go wywołało.

RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO – ODDECHOWA
• Resuscytacja – przywracanie tętna i oddechu,
• Reanimacja – przywracanie oddechu, tętna i świadomości
• Postępowanie:
• Samoochrona: rękawiczki, maseczka, zabezpieczenie miejsca wypadku (wyniesienie, prze-niesienie rannego),
• „Otwórz oczy”, reakcja bólowa,
• Kręgosłup szyjny, głowa, - przy uszkodzonym kręgosłupie szyjnym oczyszczamy jamę ust-ną, naciągamy żuchwę (wyrównując szczęki – przodozgryz), jeżeli nie pomaga odchylamy delikatnie! głowę.
• Sprawdzamy oddech, jeśli nie oddycha: 2 wdechy kontrolne (ok. 2 sekund) po każdym wde-chu zaczerpujemy świeżego powietrza odchylając głowę.
• Sprawdzamy tętno:, jeżeli jest to robimy tylko wentylację.
• MASAŻ SERCA:
• Uciśnięcie – 4 – 4.5 cm, pionowe, w dół – 15 razy, za każdym razem odmierzamy miejsce uciśnięcia – mostek dzielimy na 3 części, ucisk na 1/3 dolnej. Nie odrywamy nasady dłoni, nie uciskamy za mocno, albo za szybko (powinno być 100 uciśnięć na minutę),
• Przerywamy:, gdy przyjmie pacjenta lekarz, jeżeli odzyska tętno i oddech, jeżeli nie będziemy w stanie dalej działać (zmęczenie).
• 1 ratownik, 2 ratowników – 2 wdechy, 15 uciśnięć. Po 3 seriach kontrolujemy oddech i tętno.
• Dzieci (do 8 roku życia) – uciśnięcia jedną ręką, płytsze – 1 wdech, 5 uciśnięć.
• Niemowlęta (do 1 roku żucia) – metoda usta-usta-nos (obejmujemy nos i usta dziecka). Wdechy – pojemność płuc, płytkie. Masaż serca – linia brodawek, na środku, dwoma palcami, uciśnięcia ok. 2 cm, 1 wdech, 3 uciśnięcia. Tętno sprawdzamy na tętnicy ra-mieniowej.
• Nie stosujemy uderzenia pięścią w klatkę piersiową.

Meldunek wezwania pomocy medycznej
W razie zauważenia wypadku po zbadaniu sytuacji należy niezwłocznie wezwać fachową pomoc medyczną! Od naszej szybkości reakcji zależy życie poszkodowanego!

OSOBA WZYWAJĄCA POGOTOWIE POWINNA CZEKAĆ PRZY APARACIE DOPÓKI NIE UDZIELI WSZYSTKICH ISTOTNYCH INFORMACJI DYSPOZYTOROWI!
NALEŻY ODPOWIADAĆ NA PYTANIA PODAJĄC:
• przyczynę wezwania;
• stan w jakim się znajduje chory (przytomny? oddycha? krwawi? serce bije?);
• okoliczność zdarzenia (zatrucie? utonięcie? wypadek komunikacyjny?);
• dane personalne i wiek potrzebującego pomocy;
• liczba poszkodowanych (wypadki);
• dokładny adres i najkrótszą drogę dojazdową;
• kto wzywa i nr telefonu, z którego dzwoni;
POSTĘPOWANIE ZGODNE ZE WSKAZÓWKAMI DYSPOZYTORA POGOTOWIA RA-TUNKOWEGO PRZYŚPIESZY POMOC DLA POSZKODOWANEGO!

Cyprian

powyższy Poradnik w formacie doc.
[link widoczny dla zalogowanych]

Pierwsza pomoc przedmedyczna – mini podręcznik
[link widoczny dla zalogowanych]

tanek

hmmm troszkę stare te zasady druhenko podam przykłady :
1.
Pytamy, co się stało, powoli zbliżamy się do poszkodowanego (żeby nam się nic nie stało), „otwórz oczy”, chwytamy za ramiona (jeśli jest to możliwe),

Gdy nie odpowie sprawdzamy odruch bólowy (mięsień kapturowy) – działa układ nerwowy (rdzeń kręgowy – nie mylić z kręgosłupem)

Gdy jest osoba nieprzytomna od razu sprawdzamy czy oddycha.

2. Badamy oddech i tętno: ODDECH (widzę, słyszę, czuję) – ręka na przeponie, wzrok skiero-wany na klatkę, policzek przy ustach i nosie, ok. 10 s. TĘTNO - ok. 10 s, palce na tętnicy (nie kciuk) szyjnej lub promieniowej. Oddech i tętno kontrolujemy, co minutę.

Nie sprawdzamy tętna. Zrobiono pewne doświadczenie. Studentom (ratownictwa) kazano sprawdzać tętno... co się okazało? co 2. się mylił więc jeżeli STUDENCI RATOWNICTWA byli w stanie dobrze stwierdzić czy tętno jest czy go nie ma w 50 % .... to chyba my nie powinniśmy tego robić...
Poza tym odsyłam do strony www Polskiej Rady Resuscytacji...

3.
Brzuch – ugniatamy,

Jak ciasto ?? -- robimy łódeczkę... jak ktoś chcę to pokażę Very Happy

4
• Miednica –kołyska

[/b]Jeżeli miednica jest połamana to jeszcze bardziej ją uszkodzimy a każde następne uszkodzenie grozi jeszcze większym krwotokiem wewnętrznym... więc zalecam ściskać dwoma rękoma naraz po bokach a następnie z góry ... to trzeba przećwiczyć...

5.Gdy nie ma rezultatu trzeba wdmuchnąć przedmiot do płuc. Gdy nie ma oddechu robimy sztuczne oddychanie.

a) gdy osoba jest przytomna i kaszle zachęcamy ją do kaszlu (tylko i wyłącznie zachęcamy!!)
b) gdy osoba jest przytomna , ale nie oddycha (również nie kaszle) robi się sina ... klepiemy między łopatki Łódeczką.... i tak 5 razy (jeżeli za 2 klepnięciem ciało się wydostanie nie klepiemy dalej...)
jeżeli po 5 uderzeniach ciało się nie wydostawało stosujemy uciśnięcia brzucha (nie nazywa się już to uciśnięciami Heimlicha ponieważ ten "manewr " powoduje uszkadzanie narządów wewnętrznych i Pan H. nie chciał żeby tak nazywano jego hmmm "wynalazek"
c) gdy osoba nie oddycha i jest nieprzytomna robimy RKO zaczynając od wdechów)

WDMUCHUJEMY PRZEDMIOT W OSTATECZNOśCI GDY OSOBA TA JUż JEST NIEPRZYTOMNA!!!

6.
UTONIĘCIA
• Wyciągamy z wody,

Tak zróbcie to przecież wiadomo że tonący żyletki się chwyta... taka osoba w panice może również was utopić... (ratownik nigdy nie może stać się ratowanym) Możecie wyciągać osoby z wody jeżeli jesteście ratownikami WOPRU albo macie jakieś koło do rzucenia albo coś takiego... nigdy nie skaczcie po taką osobę...
AAA topielca resuscytujemy (po wyjęciu z wody zaczynając od wdechów)

7.2. Zatrucia przed drogi oddechowe:
• Samoochrona: wchodzimy na bezdechu, nie zapalamy światła, nie palimy ognia (wchodzimy z zapaloną latarką

do takiego pomieszczenia nie wchodzimy!!!

8. Ukąszenie przez żmiję – zakładamy opaskę zaciskową,
Jeżeli w szpitalu byłaby surowica a my spowodujemy komuś martwicę ręki (no i oczywiście amputację .. to chyba nie było by fajnie...) zakładamy opaskę Bierra nad i pod ukąszeniem

NIe będę więcej wypisywał bo po prostu mi się nie chce... Jeżeli kopiujemy coś z jakichś stron książek czy Bóg wie co to sprawdźmy czy informacje zawarte w poście ś prawdziwe/ aktualne...

Jak coś To kurs HSR na brązową odznakę Ratownika ZHP jest hmm w październiku Very Happy

Cyprian

Cyprian

Aaa jeszcze chciałam dodać, że miałam świadomość do kogo kieruję te informacje, bo znam harcerzy z drużyny i ponieważ są nieprzeciętni to byłam pewna, że zrozumieją treści w tym poście zawarte Smile

Kasjjja

Popieram-logiczne myślenie przede wszystkim Exclamation

bo na kursach nie masz możliwości rozpatrzenia kazdej potencjalnie mozliwej sytuacji w jakiej sie mozesz znalezc, wiec lepiej czasem pomyslec niz slepo stosowac sie do wszystkich norm i zasad... wiadomo są ludzie którzy zajmują sie tym na codzien-ok one niech sie stosuja bo znaja sie na rzeczy i maja to wpisane w swój zawód.
a tak na marginesie znam osoby które mimo ze zajmuja sie kwestiami zwiazanymi z ratownictwem niemalze zawodowo albo i tez zawodowo z wieloma normami i nowo wprowadzonymi przepisami sie poprostu nie zgadzaja... Gdyż są mało znaczące i często bezsensowne a robią jedynie wiele zamieszania (i żeby nie było ze podważam autorytet jakiejs rady resuscytacji czy tam kogos takiego)
poza tym jeżeli coś było stosowane przez szereg lat i SIE SPRAWDZAŁO to teraz jes absolutnie niedozwolone bo przepisy sie zmienily? A jeżeli ktos uczył sie według jakichs starych norm to teraz nie ma prawa nikomu pomóc bo zna stare normy? no sądze Kajetanie że troche przesadzasz...